می روم خسته و افسرده و زار
 سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش

می برم،تا که در نقطه ی دور
شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بی جا و تباه

می برمش تا زتو دورش سازم
زتو،ای جلوه ی امید محال
می برم زنده به گورش سازم
تا از این ژش نکند یاد  وصال

ناله می لرزد،می رقصد اشک
اه،بگذار که بگریزم من
از تو،ای چشمه ی جوشان گناه
شاید ان به که بپرهیزم من

به خدا غنچه ی شادی بودم
دست عشق امد و از شاخم چید
شعله اه شدم، صد افسوس
که لبم باز بر لب ان لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست
می روم،خنده به لب،خونین دل
می روم از دل من دست بردار
ای امید عبث بی حاصل.

خدا حافظ واسه همیشه

Modern Humanity

Drawing lines, trapping free birds

Poverty

 Environment

محبوبم

به اسمان زندگیم می نگرم و تصویرگر تصویر زیبایت می شوم

اه ای همیشه.........همیشگی

بدان که تا ابد در خاطره ام  می مانی و در گوشه ی ذهنم برایت کلبه ای می سازم از عشق تا در ان ماًوا کنی

و هرگاه دل بی قرارم هوایت را کرد به کلبه ی عشق تو اید و با تو همراه شود

نمی دانی که خیالات ،سوهان گر روحم گشته

تنهایم بگذار ای وسعت غریب................

روح سرگردان من به کدامین سو خواهی رفت نمی دانم

راهت بی انتها و بی مقصد است این را بدان که جسم فتوت من تحمل این سرگردانی را ندارد

بگذار مرا به حال خویش و خود هرجا که می خواهی برو

نگو که چشم بی وفا شده و همراهی نمی کند بدان که تاب و توان ندارد

به کلبه ی سردو تاریک من بیا و جسم تکیدهام را بنگر...............

نوری سوسو می زند و جسم بی رمق من پروانه وار به دنبالش می رود بیچاره از ان که نمی دانم به دور چه شمعی نیمه سوز می چرخد و خویش را تباه می سازد

او نوری فراتر از شمعی نیمه سوز می خواهد تا روشن بماند و باز تنهاتر از همیشه سرود دلتنگی را می سرایم

که ای محبوبم

               به تو محتاجم من

                                  غم هجر تو عزیز مرا ویران کرد

سلام من برگشتم با یه دنیا حسرت دوری از حرم - با کلی خاطره های فراموش ناشدنی
راستی تا حالا شده که کسی رو که مطمئنید که مشهد نیست کنار حرم ببینیدش ؟ ببخشید نمیدونم چطوری باید بگم اما فقط میخوام بگم که داداشم خیلی پاکی درسته که اون موقع تهران بودی اما من کنار حرم امام رضا دیدمت خود خودت بودی نه کسی شبیه تو و نه اینکه من اشتباه گرفتم  . داداشم خوش به حالت امام رضا خیلی دوستت داره .

تا آخرین لحظه باورم نمیشد که کجا هستم اما آخرین باری که رفتم حرم وقتی میخواستیم برگردیم تازه فهمیده بودم که کجا هستم فقط 1 ساعت و ربع ایستاده بودیم کنار سقا خونه و دست به سینه به گنبد طلاییش نگاه میکردیم
آآآآآآآآخ خ خ  که چقدر سخت بود باورم نمیشد که دارم ازش خداحافظی میکنم برای همتون دعا کردم لطفش حد نداره تمام حاجتامو به همین زودی گرفتم تازه یکی از حاجتامو همون وقتی گرفتم که کنار پنجره فولاد ایستاده بودم و با تلفن بهم خبر دادن که ..........   نمیدونید که چه حالی شدم باور نمیکردم که امام رضا انقدر به من لطف داشته باشه
برام دعا کنید که پیش امام رضا رو سفید بشم .
آقا جون خیلی دلم برات تنگ شده خیلی دلم هواتو کرده
فعلا یا حق
یا علی

یک نکته از این معنی

چهار شمع به ارامی در حال سوختن بودند. چنان سکوتی بر فضای اتاق حاکم بودکه صدای نجوای انها به گوش می رسد.

اولی گفت: (نام من صلح است،اما زمین صحنه ی کارزار و دنیا سرشار از خصم و غضب است و کسی قادر نیست مرا روشن نگه دارد.)

هنوز کلام او پایان نیافته بود که شعله صلح ناپدید شد.

شمع دوم گفت: (من ایمان و اعتقاد هستم. با ان که وجودمن ضروری است،ولی چندان دوام ندارم و توانی برای ماندن در وجودم نیست. در همین لحظه،با وزش نسیمی شعله ایمان نیز خاموش شد.)

شعله سوم با اندوه فراوان شروع به صحبت کرد:(من عشق هستم!مردم اهمیت وجود مرا درک نمی کنندو به راحتی از کنارم می گذرندانها حتی فراموش می کنندکه به نزدیکان خود عشق بورزندمن به تنهایی توان و قدرت روشن ماندن را ندارم.)

دیری نپایید که شعله های عشق هم خاموش شد. ناگهان دختر بچه ای وارد اتاق شد و با دیدن سه شمع خاموش چهره اش دگرگون شدو گفت:(پس چرا نمی سوزید.تصور می کردم تا انتها بسوزید و حالا حالاها دوام داشته باشید.)سپس شروع به گریستن کرد.شمع چهارم با دیدن اشک های دختر بچه گفت:(نترس،اسم من امید است مادامی که من روشنم ما می توانیم بقیه شمع ها را روشن کنیم.) چشمان دختر بچه برقی زد و شمع امید را برداشت و سه شمع خاموش را روشن کرد.

شعله های امید هرگز از زندگی ما محو نمی شود با امید است که ما می توانیم زندگی سرشار از صلح ایمان و عشق داشته باشیم.

                                              انسان به امید زنده است

سلام به تمام کسانی که دلشون تنگه و هوای زیارت به سرشون زده
سلام امام رضا دارم میام زیارتت میخوام ایندفعه که میام پارچه گره نزنم به حرمت ایندفعه می خوام دلمو گره بزنم به حرمت .
دارم میام ضریحتو بغل بگیرم
آقا جونم میدونم هر کی از راه دور هم که بهت سلام بده سلامشو بی جواب نمی ذاری . تا حالا آقا جون خیلی منو شرمنده خودش کرده
خدایا ممنونم که باز داری منو راهی سفر عشق و معنویت میکنی سفری که آخرش میخوره به خود خود معشوق ای کاش بتونم مسافر خوبی باشم .
ممنونم خدا جون ممنونم که منو ناامید نکردی و از اینکه گذاشتی برمو از اونجا به آقا تبریک بگم خیلی خوشحالم از اینکه می تونم روبروی حرمش بایستم و بگم آقای غریبم تولدتون مبارک ...
و می خوام به امام رضا بگم آقا جون اینو با تمام وجود میگم ممنون از اینکه منه بی لیاقت رو طلبیدی تا باز نور گنبد قشنگت چشمای کور منو روشن کنه .
آقا جون دارم با دلی پر از امید راهی حرمت می شم با دلی شکسته و پر غصه میدونم که ناامید برم نمی گردونی
آقا جون می خوام بگم خیلی دوستت دارم گرچه این جمله نمی تونه تمام احساس منو بیان کنه ولی بی نهایت دوستت دارم .
آقا جون شاید پررویی باشه ولی منتظرم باش که آقا جون خیلی دلم پره و می خوام با یه دل سیر باهات حرف بزنم
آقا جون منتظرم می مونی‏؟

من همان پروازم که اگر بال بگیرد تا اوج

میرسد عرش خدا

من همان لحظه ی بغضم که گلو

میشکند هر دم تکرار نفسهای مرا

من سزاوار صداقت با کمی اندیشه ام

من سزاوار صداقت با کمی اندیشه ام