و بدان که باید از خاک رست و بر افلاک شد

مردم را روزگارى رسد که در آن از قرآن جز نشاندن نماند و از اسلام جز نام آن . در آن روزگار بناى مسجدهاى آنان از بنیان آبادان است و از رستگارى ویران . ساکنان و سازندگان آن مسجدها بدترین مردم زمینند ، فتنه از آنان خیزد و خطا به آنان درآویزد . آن که از فتنه به کنار ماند بدان بازش گردانند ، و آن که از آن پس افتد به سویش برانند . خداى تعالى فرماید : به خود سوگند ، بر آنان فتنه‏اى بگمارم که بردبار در آن سرگردان ماند و چنین کرده است ، و ما از خدا مى‏خواهیم از لغزش غفلت درگذرد . [نهج البلاغه]

»» و بدان که باید از خاک رست و بر افلاک شد

... و بدان که باید از خاک رست و بر افلاک شد و رمضان سکوی این جهش است و لیالی قدر بلندترین این سکوها و آیا آنکه از بلندترین سکوها نتواند جستن، از زمین صاف بتواند؟...

هیهات!...

و از این روست که منادی رحمت فرموده است:

بیچاره و بد عاقبت کسی است که در این ماه بزرگ از آمرزش خدا محروم شود.

نوشته های دیگران (بدون)
نویسنده متن فوق: » احمد و سحر ( دوشنبه 86/7/2 :: ساعت 7:51 عصر )

»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
جاودانگی
[عناوین آرشیوشده]

اوقات شرعی

>> بازدید امروز: 3
>> بازدید دیروز: 11
>> مجموع بازدیدها: 71781

» درباره من