»» درگذشت ناگهانی
خبر «درگذشت ناگهانی» اشخاص همواره مرا در ترسیم مسیر طولانی زندگی دچار تردید می‌کند. هر بار که مناسبتش فرا می‌رسد و آشنایی را گرفتار می‌کند ناگاه و ناخودآگاه به فضایی مبهم چشم می‌دوزم تا مگر نقطه روشنی در ذهن، مرا از سئوال همیشگی‌ام برهاند: پیمانه عمر اشخاص در سپری‌شدن ایام و پیر شدن اعضا و جوارح پر می‌شود یا از تلاش و کوشش و عملکرد آنها؟! ما تا کی مهلت داریم؟
گرچه می‌دانیم بنا به اعتقادی همه ما در اجلی معین و محتوم به سر می‌بریم و وقتی این مدت سپری می‌شود کار تمام است. با این حال زندگی ناتمام آشنایان ـ از منظر کارهای ناقص و به‌جا مانده‌شان ـ همه ما را دچار سردرگمی و شگفتی و ترس می‌کند! کسی را ندیده‌ام براستی آماده مرگ باشد مگر آنکه بالاجبار زندگی موثر این جهانی او به نقطه صفر حیات نزدیک شده و مرگ گشایشی برای ادامه وجود او فراهم کند. آنهایی که مرگ را در زبان تعارف به سخره می‌گیرند و تمرین شجاعت می‌کنند! همگی برای خود مهلتی به غیر از آن اجل محتوم می‌شناسند.
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » احمد و سحر ( چهارشنبه 86/7/4 :: ساعت 10:53 صبح )
»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
جاودانگی[عناوین آرشیوشده]
>> بازدید امروز:
10
>> بازدید دیروز:
6
>> مجموع بازدیدها:
70913
